Το μέγεθος της λεμφαδενικής μεταστατικής εστίας σχετίζεται με τον κίνδυνο υποτροπής.

Συνήθως ακτινοθεραπεία δεν εφαρμόζεται σε ασθενείς που υποβάλλονται σε τροποποιημένη ριζική μαστεκτομή και στις οποίες διαπιστώνονται μεταστάσεις σε 1-3 λεμφαδένες, παρόλο που επ΄αυτού έχουν υπάρξει αντιρρήσεις και διαφοροποιήσεις.
Μία ομάδα ακτινοθεραπευτών από την Φλώριδα παρουσίασε στο περιοδικό International Journal of Radiation Oncology -Biology -Physics μία μελέτη που βασίστηκε σε 250 ασθενείς, οι οποίες είχαν διηθημένους 1-3 λεμφαδένες. Οι 204 απ' αυτές έλαβαν ακτινοθεραπεία και οι 46 όχι.
Με διάμεση παρακολούθηση 65,6 μήνες διαπιστώθηκε ότι το μέγεθος της μεγαλύτερης μεταστατικής εστίας στους λεμφαδένες σχετιζόταν με το κίνδυνο τοπικής υποτροπή και στις δύο ομάδες, αλλά πολύ πιο έντονα αυτό συνέβαινε σε όσες δεν είχαν ακτινοβοληθεί. Σ' αυτές αθροιστικά ο κίνδυνος τοπικής υποτροπής εντός 5ετίας ήταν 2,7% (95% CI 0,7-7,2%) όταν το μέγεθος της μεταστατικής εστίας ήταν μικρότερο από 5 χιλ., αυτός αύξανε στο 6,9% (95% CI, 1,7-17,3%) όταν το αντίστοιχο μέγεθος ήταν μεγαλύτερο των 5χιλ και έφτανε στο 16% (95%CI3,4 - 36,8%) όταν το μέγεθος ήταν μεγαλύτερο των 10 χιλ.
Με βάση τις παρατηρήσεις τους οι συγγραφείς του άρθρου εκτιμούν ότι το μέγεθος της μεταστατικής εστίας θα μπορούσε να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο στον εντοπισμό ασθενών υψηλού κινδύνου για τοπική υποτροπή, οι οποίες θα μπορούσαν να ωφεληθούν από την μετά μαστεκτομή ακτινοθεραπεία.