Μελετώντας1.812 ασθενείς από τις σειρές εκείνων που αντιμετωπίστηκαν με θεραπεία διατήρησης μαστού στο Εδιμβούργο ( σε τρείς διαφορετικές χρονικές περιόδους και με 5 -10 -15 και 20 χρόνια παρακολούθησης) προέκυψε ότι:
Ο αριθμός των διηθημένων λεμφαδένων, η νεαρή ηλικία, το ιστολογικό μέγεθος και η πολυεστιακότητα ήταν σημαντικοί παράγοντες για εμφάνιση υποτροπής στο σύστοιχο μαστό ( που παρουσιάστηκε σε 205 από τις ασθενείς).
Νεαρή ηλικία, αριθμός θετικών λεμφαδένων, ιστολογικό μέγεθος όγκου και ο βαθμός κακοήθειας ήταν σημαντικοί παράγοντες για απομακρυσμένη υποτροπή ( που παρουσίασαν 378 από τις ασθενείς).
Όταν λαμβάνονταν υπόψη οι συμβατικοί προγνωστικοί δείκτες οι καρκίνοι που ανιχνεύτηκαν από προληπτικό έλεγχο δεν συνοδεύτηκαν από κάποια βελτιωμένα αποτελέσματα σ’ ότι αφορά τα ποσοστά στην εμφάνιση της συνολικής υποτροπής ή επιβίωσης σε σύγκριση με τις περιπτώσεις συμπτωματικής νόσου. Υπήρξε, όμως, ένας μειωμένος κίνδυνος απομακρυσμένης μετάστασης μετά από υποτροπή στο σύστοιχο μαστό. Μετά από 10 χρόνια υποτροπής στο σύστοιχο μαστό η υποτροπή συνέχισε να παρουσιάζεται σ΄ένα σταθερό ποσοστό 0,87% κάθε έτος.
Ασθενείς με νόσο που ανακαλύπτεται στον προληπτικό έλεγχο πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, όπως εκείνες με συμπτωματική νόσο, και σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του όγκου και της ασθενούς.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στις 22-12-11 στις ηλεκτρονικές σελίδες του περιοδικού Int J Radiat Oncol Biol Phys (http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0360301611031725)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου