Μέτα-ανάλυση για τις ανεπιθύμητες ενέργειες από την προσθήκη μπεβασιζουμάμπης στη θεραπεία.

Η μπεβασιζουμάμπη (bevacizumab) συνδέεται με τον αυξητικό παράγοντα του αγγειακού ενδοθηλίου VEGF (vascular endothelial growth factor), τον κύριο καθοδηγητή αγγειοποίησης και αγγειογένεσης και ως εκ τούτου αναστέλλει τη σύνδεση του VEGF με τους υποδοχείς του, Flt-1 (VEGFR-1) και KDR (VEGFR-2),

στην επιφάνεια των ενδοθηλιακών κυττάρων. Η εξουδετέρωση της βιολογικής δραστηριότητας του VEGF υποστρέφει την αγγειοποίηση των όγκων, ομαλοποιεί τo εναπομένων αγγειακό δίκτυο και αναστέλλει το σχηματισμό νέων αγγείων του όγκου και ως εκ τούτου αναστέλλει την ανάπτυξη των όγκων.(1)

Η μπεβασιζουμάμπη έχει την ικανότητα να αυξάνει την ελεύθερη από επιδείνωση της νόσου επιβίωση στον μεταστατικό καρκίνο του μαστού.

Με στόχο να να προσδιοριστούν οι πιο κλινικά αξιοσημείωτες ανεπιθύμητες ενέργειες από τη χρήση του συγκεκριμένου αντινεοπλασματικού παράγοντα, πραγματοποιήθηκε μία συστηματική ανασκόπηση και μετα ανάλυση μελετών που περιελάμβαναν κλινικές έρευνες φάσης ΙΙΙ που χρησιμοποιούσαν την μπεβασιζουμάμπη μόνη ή σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία τόσο για μεταστατικό καρκίνο, όσο και για την αντιμετώπιση της τοπικής υποτροπής.

Πέντε κλινικές μελέτες περιληφθήκαν στη μετα-ανάλυση. Με κατάλληλη στατιστική ανάλυση αναδείχθηκαν τέσσερεις βασικές παρενέργειες που σχετιζόντουσαν με την μπεβασιζουμάμπη και αυτές ήταν η πρωτεϊνουρία (OR=27,68), η υπέρταση (OR=12,76), η δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας (συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια) (OR=2,25) και τα αιμορραγικά συμβάματα (OR=4,07).

Δεν ήταν στατιστικά σημαντικές οι διαφορές σε επιπλοκές όπως είναι η γαστρεντερική διάτρηση, εμπύρετος ουδετεροπενία ή θανατηφόρα περιστατικά.

Συμπερασματικά η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό  Annals of Oncology (http://annonc.oxfordjournals.org/content/early/2011/10/04/annonc.mdr432.short?rss=1) , καταλήγει ότι η  μπεβασιζουμάμπη όντως αυξάνει τον κίνδυνο για αριστερή δυσλειτουργία της κοιλίας και των αιμορραγικών επεισοδίων, αλλά η προσθήκη στη χημειοθεραπεία ασθενών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού δεν φαίνεται να συνδέεται με σημαντική αύξηση, σε βαθμού σοβαρότητας μεγαλύτερου ή ίσου του 3, της αρτηριακής ή φλεβικής θρομβοεμβολής, της διάτρηση του γαστρεντερικού ή της θνησιμότητας.

(1) http://www.ema.europa.eu/docs/el_EL/document_library/EPAR_-_Product_Information/human/000582/WC500029271.pdf