Είναι γεγονός ότι ενώ εδώ και μερικές δεκαετίες έχουν προσδιοριστεί με ακρίβεια ποιες περιπτώσεις ασθενών με καρκίνο του μαστού είναι κατάλληλες να υποβληθούν σε εγχείρηση αφαίρεσης του όγκου και διατήρησης του στήθους ( εγχείρηση διατήρησης στήθους ή συντηρητική χειρουργική) και ποιες είναι πιο σωστό να αντιμετωπιστούν με αφαίρεση του στήθους (μαστεκτομή). Γενικά ισχύει ότι για μικρού μεγέθους όγκους, αρχικών σταδίων, οι ασθενείς μπορούν να υποβληθούν με ασφάλεια σε συντηρητική επέμβαση, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι στη συνέχεια το χειρουργηθέν στήθος θα ακτινοβοληθεί.
Παρόλο, όμως, που η ακρωτηριαστική επέμβαση δεν ενδείκνυται στην πλειοψηφία των ασθενών, τα ποσοστά των μαστεκτομών εξακολουθούν να παραμένουν πολύ υψηλότερα απ’ ό, τι θα έπρεπε, όπως έχουν δείξει πολλές σχετικές έρευνες σε διάφορες χώρες. Ως μία από τις βασικές αιτίες γι΄αυτό είχε επισημανθεί η επιμονή ορισμένων χειρουργών σε αυτή την πρακτική. Μια άλλη αιτία είναι οι δυσκολίες πρόσβασης των ασθενών σε ακτινοθεραπευτικά τμήματα. Αυτή την περίπτωση μας την υπενθυμίζει και μια νέα έρευνα που έγινε στο Λίβανο και δημοσιεύθηκε αυτό το μήνα στο περιοδικό Breast Cancer Research and Treatment. Σύμφωνα με αυτή διαπιστώθηκε πως όταν η απόσταση από την κατοικία της γυναίκας έως το ακτινοθεραπευτικό κέντρο ήταν μεγαλύτερη από 30 λεπτά, τότε συχνότερα οι ασθενείς επέλεγαν την μαστεκτομή ( γιατί συχνά δεν απαιτεί πρόσθετη ακτινοθεραπεία).
Τέλος, έχει αναφερθεί ότι η μαστεκτομή είναι επιλογή των ίδιων των γυναικών, που έτσι επιθυμούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα «ριζικά». Αυτή την παράμετρο αναδεικνύει και μια έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό British Journal of Cancer (2011;104(10):1551-7). Με ειδικά επεξεργασμένες συνεντεύξεις σε 65 ασθενείς που αντιμετωπίστηκαν σε 3 κέντρα μαστού μίας περιοχής της Αγγλίας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όπου το ποσοστό των μαστεκτομών ήταν υψηλό, αυτό αντανακλούσε την μεγαλύτερη επιθυμία των ασθενών γι' αυτή την επέμβαση. Από τις συνεντεύξεις προέκυψε ότι η επιλογή της μαστεκτομής συνδεόταν με την παροχή μιας πιο ολοκληρωμένης και ουδέτερης πληροφόρησης,με διάθεση ικανών χρονικών περιθωρίων σκέψης και μεγαλύτερη αυτονομία και ανεξαρτησία στη διαδικασία λήψης της σχετικής απόφασης.
Φαίνεται λοιπόν, ότι πολλές γυναίκες προτιμούν να υποστούν μία ακρωτηριαστική επέμβαση, ακόμα και αν τα τυχόν οφέλη στο μέλλον είναι με βάση τις μελέτες στατιστικά όχι σημαντικά.
Περισσότερο, όμως, πρέπει να τονιστεί πως ο κλινικός γιατρός οφείλει να ενημερώνει πλήρως τις ασθενείς, να αποφεύγει να τις κατευθύνει προς συγκεκριμένη επιλογή και, πάνω απ’ όλα, να μην πιέζει για γρήγορες, άμεσες, αποφάσεις. Η διάγνωση του καρκίνου συνιστά έντονη δοκιμασία που πρέπει να τύχει της κατάλληλης επεξεργασίας από την ασθενή, Και αυτό δεν μπορεί να γίνει σε λίγα λεπτά, όσο αποφασιστική και αν είναι ή πρέπει να φανεί μία γυναίκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου