Γνωρίζουμε πως τα θεραπευτικά αποτελέσματα στις ασθενείς με καρκίνο του μαστού έχουν βελτιωθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, με αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός τους να παρουσιάζει παρατεταμένη επιβίωση. Για το λόγο αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί και ο ρόλος άλλων ασθενειών που συχνά συνυπάρχουν στις πάσχουσες γυναίκες.
Ενδεικτικό της σημασίας της συνοσηρότητας είναι το γεγονός πως η μη συνδεδεμένη με τον καρκίνο του μαστού θνησιμότητα αφορά τους μισούς από τους θανάτους που συμβαίνουν κατά την πρώτη 15ετία μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού. Για το λόγο αυτό, καθώς και της εκτίμησης που υπήρχε ότι η συνοσηρότητα εξελίσσεται πιο αρνητικά εξαιτίας της κακοήθειας, πολλοί τόνιζαν την ανάγκη για αυξημένη ετοιμότητα των κλινικών γιατρών στην αξιολόγηση και φροντίδα των συνοδών νόσων σε όσες ασθενείς έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού. Σε μία πρόσφατη μελέτη, από την Αμερική, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Breast Cancer Res Treat (2011) 127:243–249, οι συγγραφείς της χρησιμοποιώντας στοιχεία από το SEER για γυναίκες που διαγνώστηκαν με ΚΜ μεταξύ των ετών 1973 και 2007, διαπίστωσαν ότι τη βελτίωση στη συνδεόμενη με τον ΚΜ επιβίωση ακολουθεί από το 1985 και μετά μία επίσης σημαντική βελτίωση της επιβίωσης και από τις άλλες ασθένειες από τις οποίες έπασχαν οι ασθενείς με ΚΜ. Μεγαλύτερη βελτίωση της επιβίωσης από τη συνοσηρότητα φάνηκε πως είχαν οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε συντηρητική χειρουργική ( διατήρησης στήθους) και ακτινοθεραπεία.
Επομένως, από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι η σχετική επιβίωση που δεν συνδέεται με τον καρκίνο του μαστού είναι καλύτερη σε ασθενείς με μικρούς, παρά με μεγάλους όγκους. Αυτό είναι ένα εύρημα που παρέμεινε αξιοσημείωτα σταθερό τα τελευταία 30 χρόνια, παρά τις ουσιώδεις αλλαγές στην αντιμετώπιση της νόσου και τις μεθόδους και τη συχνότητα του πληθυσμιακού ελέγχου. Έτσι η επιμονή στην έγκαιρη διάγνωση της νόσου φαίνεται να ωφελεί πολλαπλώς τις γυναίκες.
Σε μια άλλη πρόσφατη μελέτη, με παρόμοια θεματολογία, από τη Σουηδία που προανακοινώθηκε στις 17 Μαΐου στο διαδίκτυο και θα δημοσιευθεί στο περιοδικό Annals of Oncology, οι συγγραφείς με βάση το εθνικό οικογενειακό αρχείο της χώρας, μελέτησαν τους 48.000 θανάτους σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού ( από τις 641.000 συνολικά θανάτους γυναικών μεταξύ ετών 1987 – 2006). Διαπίστωσαν πως οι πιο συχνές αιτίες θανάτου, πέρα από αυτές που οφείλονταν στην ίδια την κακοήθη νόσο, αφορούσαν κυρίως ασθένειες του κυκλοφοριακού και την καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ σε οι παθήσεις του πεπτικού και οι αυτοκτονίες ήσαν αρκετά συχνές.
Σε γενικές γραμμές η παρακολούθηση των ασθενών με καρκίνο μαστού δεν πρέπει να επικεντρώνεται μόνο στην κακοήθεια, αλλά να επεκτείνεται και να φροντίζει τη συνοσηρότητα. Δεδομένης πλέον της καλής εξέλιξης του ΚΜ είναι εύλογο οι κλινικοί γιατροί να μην αμελούν τις συνοδούς νόσους των ασθενών τους.
Βέβαια, η παρουσία των αυτοκτονιών στις πρώτες θέσεις της θνησιμότητας από άλλες εκτός του καρκίνου του μαστού αιτίες στην σουηδική μελέτη μπορεί να αντανακλά τη γενικότερη αυξημένη τάση για αυτοκτονίες σε αυτή τη χώρα, ενώ οι επιπτώσεις στην καρδιά από τους χημειοθεραπευτικούς παράγοντες, πιθανόν να έχουν συμβάλει στην εξ΄ αυτής θνησιμότητα όπως φάνηκε και στη μελέτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου