" Ο καρκίνος του μαστού είναι μια ετερογενής νόσος και οι διάφοροι βιολογικοί υπότυποι έχουν διαφορετικές προγνωστικές επιπτώσεις. ΟΙ μελέτες για την νεοεπικουρική θεραπεία έχουν γίνει πρόσφατα δημοφιλείς, καθώς προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με τις παραδοσιακές μελέτες των επικουρικών θεραπειών.
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς που επιτυγχάνουν πλήρη ιστολογική ανταπόκριση (PCR) μετά την εισαγωγική θεραπεία έχουν μακροπρόθεσμα καλύτερη έκβαση. Κατά συνέπεια, η αύξηση του ποσοστού της πλήρους ανταπόκρισης έγινε ο τελικός στόχος των μελετών στις νεοεπικουρικές μελέτες με την προσδοκία ότι αυτό μεταφράζεται σε βελτιωμένη επιβίωση. Ωστόσο, ο ορισμός του pCR στερείται ομοιομορφίας και η προγνωστική επίπτωση της επίτευξης pCR στην επιβίωση σε διάφορους υποτύπους του καρκίνου του μαστού είναι αβέβαιη. Στην παρούσα ανασκόπηση, παρουσιάζονται οι διαφωνίες που συνδέονται με τη χρήση της PCR ως τελικού σημείου των μελετών για τις νεοεπικουρικές θεραπείες".
Πλήρες άρθρο: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4961053/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου