Κλινικο-ιστολογικές διαφορές μεταξύ καρκίνου μαστού με ή χωρίς μεταστάσεις κατά την πρώτη διάγνωση.

Περίπου στο  6% των καρκίνων του μαστού η διάγνωση της πρωτοπαθούς εστίας γίνεται ενώ η ασθενής έχει παρουσιάσει και μεταστάσεις. Ποιες είναι οι κλινικο-ιστολογικές διαφορές αυτών των περιπτώσεων και εκείνες στις οποίες κατά τη διάγνωση δεν υπάρχει μεταστατική νόσος; Αυτό το ερώτημα προσπαθεί να ξεκαθαρίσει μελέτη από τη Γερμανία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό European Journal of Cancer.

Το υλικό της μελέτης αποτέλεσαν οι περιπτώσεις που αντιμετωπίστηκαν σε οκτώ γερμανικά κέντρα μαστού μεταξύ 1998 -2010.

Οι φαινότυποι προσδιορίστηκαν χρησιμοποιώντας τους ακόλουθους ανοσοϊστοχημικούς δείκτες: υποδοχέας οιστρογόνων, υποδοχέας προγεστερόνης και Her2. Η ομάδα σύγκρισης ήταν ασθενείς χωρίς τοπικές ή απομακρυσμένες μεταστάσεις στην αρχική  διάγνωση και για τουλάχιστον 30 μήνες μετά απ’ αυτήν.

Συνολικά στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 2.214 ασθενείς, εκ των οποίων 1.642 δεν είχαν μεταστατικό καρκίνο και οι 572 είχαν μεταστατικό νόσο κατά την αρχική διάγνωση.

Ογδόντα πέντε ασθενείς (15%) με πρωτοπαθή μεταστατικό καρκίνο του μαστού διαγνωσθήκαν ως Τ1.

Σε πολυπαραγοντική ανάλυση οι παράγοντες που σχετίζονται με πρωτοπαθή μεταστατικό καρκίνο ήταν οι ακόλουθοι: διηθημένοι λεμφαδένες, grade III, ιστολογική εικόνα λοβιακού καρκινώματος ή αυλικός Β υπότυπος (Her2 +).

197 ασθενείς (34%) με πρωτοπαθές μεταστατικό καρκίνο διαγνωσθήκανε ως Τ2, 90 ασθενείς (16%) ως Τ3 και 200 ασθενείς (35%) ως Τ4. Μόνο οι θετικοί αδένες και το grade III αναδείχθηκαν ως παράγοντες κινδύνου σε ασθενείς με Τ3 –Τ4 καρκίνο.

Δεν υπάρχουν διαφορές στα κλινικοιστολογικά χαρακτηριστικά μεταξύ των ασθενών καρκίνου του μαστού με πρωτοπαθή μετάσταση και αυτών χωρίς πρωτοπαθή μετάσταση. Η έκφραση των υποδοχέων και ο ιστολογικός τύπος παίζουν ένα μικρό ρόλο στον κίνδυνο για μετάσταση σε ασθενείς με όγκους Τ3 και Τ4, συγκριτικά με ασθενείς με όγκους Τ1 μεταστατικού καρκίνου του μαστού.

Κατά την αρχική διάγνωση η λοβιακή ιστολογία και το αυλικού τύπου Β θετικότητα (Her2 +) σε Τ1 προσδιορίστηκαν ως  παράγοντες κινδύνου για πρωτοπαθή εστία με μεταστατική νόσο.