Η λεμφαγγειακή διήθηση έχει φανεί πως
αποτελεί έναν φτωχό προγνωστικό παράγοντα σ’ ό,τι αφορά το χρονικό διάστημα
ελεύθερο νόσου και τη συνολική επιβίωση και χαρακτηρίζει όγκους με αυξημένο μεταστατικό
δυναμικό, ιδιαίτερα στους λεμφαδένες της μασχάλης. Η αναγνώριση της λεμφαγγειακής
διήθησης έχει βελτιωθεί με τη χρήση ανοσοϊστοχημικών μεθόδων.
Όμως, υπήρξαν και μελέτες από τις οποίες
δεν προέκυπτε ότι η λεμφαγγειακή διήθηση είναι ανεξάρτητος προγνωστικός
παράγοντας. Μάλιστα, αν έχει γίνει χρήση επικουρικής χημειοθεραπείας η ύπαρξη ή
όχι λεμφαγγειακής διήθησης δεν
φάνηκε να επηρεάζει την 5ετή ή 10ετή επιβίωση των ασθενών.
Μία νέα
μελέτη έρχεται και αυτή να αμφισβητήσει την αξιολόγηση της λεμφαγγειακής
διήθησης ως ανεξάρτητου προγνωστικού παράγοντα σε ασθενείς με αρχικού σταδίου καρκίνο μαστού μετά από επέμβαση
διατήρησης μαστού και ακτινοθεραπεία. Από τις ασθενείς της μελέτης, λεμφαγγειακή διήθηση παρουσίαζαν οι 427,
ενώ 1.051 δεν είχαν. Διάμεσος χρόνος παρακολούθηση των ασθενών ήταν 68 και 69 μήνες αντίστοιχα.
Οι ασθενείς με λεμφαγγειακή διήθηση ήταν
νεότερες ( πρό ή περι-εμμηνοπαυσιακές) και είχαν συχνότερα: ψηλαφητούς όγκους,
πορογενή διηθητικά καρκινώματα, θετικούς λεμφαδένες, υψηλό βαθμό κακοήθειας, υποβληθεί σε χημειοθεραπευτική αγωγή.
Η 5ετής και 10ετής τοπικο-περιοχική
υποτροπή ήταν 4,5% και 9,6% για τις ασθενείς με λεμφαγγειακή διήθηση, έναντι
1,6% και 5,6% χωρίς λεμφαγγειακή διήθηση ( p=0,01). Η συνολική 5ετής και 10ετής
επιβίωση ήταν 83% και 68% σε όσες είχαν λεμφαγγειακή διήθηση έναντι 91% και 80%
για όσες δεν είχαν (p<0,0001).
Η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι η
λεμφαγγειακή διήθηση δεν ήταν ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας για τον
τοπικό έλεγχο της νόσου( p=0,0697) ή την επιβίωση (p=0,1184). Συνυπήρχε, όμως, με άλλους
επιβαρυντικούς προγνωστικούς παράγοντες και φάνηκε να συνδέεται με μία μέτρια
αύξηση της τοπικο-περιοχικής υποτροπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου