Η αρθρογραφία για την κυτταρολογική εξέταση μετά παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNAB) για θηλώδεις βλάβες παρουσιάζει ανάμικτα αποτελέσματα . Πολλοί συγγραφείς συνηγορούν στην υποχρεωτική εξαίρεση αυτών των βλαβών. Αυτή η σύσταση βασίζεται σε μεγάλο μέρος στην «άτυπη» εικόνα που καταγράφεται στην κυτταρολογική έκθεση.
Ο σκοπός αυτής της αναδρομικής μελέτης ήταν να διερευνήσει αν τα θηλώματα του μαστού μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά. Ερευνήθηκε η πορεία των ασθενών σ’ ένα κέντρο μαστού στις οποίες είχε τεθεί η προσωρινή διάγνωση «θηλώδης» βλάβη βασισμένη στην ψηλάφηση ( όχι κλινικά ύποπτα χαρακτηριστικά), στο υπερηχογράφημα ( καλοήθες ή πιθανόν καλοήθες εύρημα σύμφωνα με την ταξινόμηση BIRADS) και στην κυτταρολογική εξέταση μετά παρακέντηση με λεπτή βελόνα ( καλοήθης κυτταρολογική κατηγορία με θηλώδη αρχιτεκτονική).
Σε μία χρονική περίοδο 6 ετών εντοπίστηκαν τριάντα-έξι περιπτώσεις, εκ των οποίων οι 34 υποβλήθηκαν σε χειρουργική εκτομή της βλάβης. Όλα τα χειρουργηθέντα περιστατικά επιβεβαιώθηκε στην ιστολογική ότι αφορούσαν καλοήθεις περιπτώσεις ( ενδοπορικά θηλώματα). Οι υπόλοιπες 2 περιπτώσεις δεν παρουσίασαν κάποια επιδείνωση, παραμένοντας σταθερές στη περίοδο της παρακολούθησης τους.
Με βάση αυτά τα ευρήματα οι συγγραφείς της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Acta Cytologica, είναι επιφυλακτικοί σ’ ότι αφορά την πολιτική της υποχρεωτικής εκτομής της θηλώδους βλάβης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου