Συχνά είναι τα άρθρα και οι αναφορές που εφιστούν την προσοχή στην αναγκαιότητα να παραμένουν οι ασθενείς προσκολλημένοι στη θεραπευτική αγωγή και να μην την διακόπτουν ή την εγκαταλείπουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Και αυτό γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις υφίσταται κίνδυνος αρνητικών συνεπειών για την υγεία τους. ( Ενδεικτικό άρθρο:Μία νέα μελέτη σε 857 φτωχές ασθενείς με ορμονοθετικό καρκίνο του μαστού που παρακολουθηθήκαν για 4,4 χρόνια και έλεγξε την επίδραση της προσκόλλησης στη θεραπεία με ταμοξιφένη ή με αναστολέα της αρωματάσης.
Οι διαπιστώσεις οδήγησαν τους συγγραφείς του άρθρου στο συμπέρασμα ότι η μη προσκόλληση στη θεραπεία από το φτωχό πληθυσμό δεν συνδεόταν με τις εκβάσεις της νόσου. Έτσι, παρόλο που η σωστή τήρηση της αγωγής θεωρείται πως είναι ένα μεγάλο πρόβλημα στην κλινική πράξη, οι συγγραφείς εκτιμούν πως η επίδραση της στις εκβάσεις του καρκίνου μπορεί να καλύπτεται από το γενετικό προφίλ των ασθενών, τα χαρακτηριστικά των όγκων και από παράγοντες που σχετίζονται με τη συμπεριφορά των ασθενών
Σε προηγούμενη εργασία τους με παρόμοιο τίτλο, που την είχαν παρουσιάσει στην ετήσια συνάντηση της ASCOτο 2009 οι συγγραφείς εξέφραζαν και τότε την αμφιβολία τους αν η προσκόλληση στην ορμονοθεραπεία είχε αρνητικές επιπτώσεις. http://www.asco.org/ascov2/Meetings/Abstracts?&vmview=abst_detail_view&confID=65&abstractID=33705
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου