Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ορμονοθετικό καρκίνο αρχικού σταδίου έχουν σταθερά αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν υποτροπή και μεγαλύτερη θνησιμότητα.Γι’ αυτό το λόγο οι μελέτες που αξιολογούν τις ορμονικές θεραπείες συνεχίζονται έτσι που να υπάρχουν αποτελέσματα και μετά από μακροχρόνια παρακολούθηση των ασθενών.
Σε άρθρο στην ιστοσελίδα του περιοδικού The Lancet Oncology , παρουσιάζονται τα στοιχεία της αποτελεσματικότητας των θεραπειών που εφαρμόστηκαν στην έρευνα του Breast international group (BIG) 1-98 μετά 8,1 χρόνια μέσης παρακολούθησης.
Πρόκειται για μία μεγάλη διπλή τυφλή τυχαιοποιημένη μελέτη φάσης 3 και αφορά μετεμμηνοπαυσιακές ασθενείς με ορμονοθετικό καρκίνο αρχικών σταδίων στην οποία συγκρίνονται τα 5 χρόνια λήψης ή ταμοξιφένης ή λετροζόλης ως μονοθεραπείες ή με διαδοχική χορήγηση ( δύο χρόνια χορήγηση τυ ενός από τα δύο φάρμακα και στη συνέχεια για τρία χρόνια χορήγηση του άλλου φαρμάκου).
Στη μελέτη περιλήφθηκαν 8.010 ασθενείς που συμπλήρωσαν μέση παρακολούθηση 8,1 χρόνια.
Το συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ορμονοευαίσθητο καρκίνο του μαστού αρχικού σταδίου έχουν μία αξιοσημείωτη μείωση της συχνότητας εμφάνισης υποτροπής και της θνησιμότητας με την χορήγηση της λετροζόλης ως μονοθεραπείας σε σχέση με την μονοθεραπεία με ταμοξιφένη.
Η πρακτική της διαδοχικής χορήγησης ταμοξιφένης - λετροζόλης δεν βελτίωσε τα αποτελέσματα, όταν έγινε σύγκριση με τα αντίστοιχα της μονοθεραπείας με λετροζόλη. Θα μπορούσε, όμως, να είναι μία χρήσιμη πρακτική αν λαμβανόταν υπόψη οι πιθανότητες κινδύνου και ανεκτικότητας του καθενός από τα θεραπευτικά σχήματα σε κάθε εξατομικευμένη περίπτωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου