Σαρκώματα μαστού: αναδρομική μελέτη ενός ειδικού κέντρου.

Τα σαρκώματα του μαστού είναι μία σπάνια ετερογενής ομάδα κακοήθων νεοπλασμάτων του στρώματος ( στην περιγραφή των οποίων συνήθως δεν συμπεριλαμβάνονται το λέμφωμα και ο κακοήθης φυλλοειδής όγκος). Συνήθως το μέγεθος τους είναι μεγάλο, η απεικόνιση τους δίνει περισσότερο περιγεγραμμένα όρια και η πρόγνωση όπως και η συχνότητα τοπικής υποτροπής τους εξαρτώνται από το μέγεθος και το βαθμό κακοήθειας τους. Η μαστεκτομή είναι η πιο συνήθης χειρουργική αντιμετώπιση, ενώ σπάνια δίνουν λεμφαδενικές μεταστάσεις.

Στο περιοδικό European Journal of Surgical Oncology ( 2011;37(8):703-708 ή http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0748798311002526) δημοσιεύθηκε πρόσφατα μία αναδρομική μελέτη από ένα κέντρο ( την μονάδα σαρκωμάτων και μελανωμάτων του Royal Marsden Hospital στο Λονδίνο) σε 63 ασθενείς με ιστολογικά επιβεβαιωμένα σαρκώματα που αντιμετώπισαν τη δεκαετία 1996-2006 είτε εξ’ αρχής σ’ αυτό το κέντρο, είτε παραπέμφθηκαν σ΄ αυτό μετά αρχική θεραπεία αλλαχού. Το ποσοστό των ασθενών που κατά την πρώτη αντιμετώπιση είχαν διηθημένα όρια ήταν υψηλότερο όταν η αντιμετώπιση έγινε στα άλλα κέντρα, σε σχέση με τις αρχικές που έγιναν στο εξειδικευμένο αυτό κέντρο. Προηγηθείσα ακτινοθεραπεία  αποτελούσε παράγοντα φτωχής πρόγνωσης και σ’ αυτούς τους ασθενείς ( που το σάρκωμα τους ήταν συνήθως αγγειοσάρκωμα), ενώ η μαστεκτομή ήταν η εγχείρηση εκλογής στις περισσότερες περιπτώσεις.

Η ελεύθερης νόσου επιβίωση ήταν γενικά 71% στα 2 και 42% στην 5ετία. Όταν η αρχική επέμβαση έγινε στο εξειδικευμένο κέντρο τα σχετικά αποτελέσματα ήταν πολύ καλύτερα:  2ετής επιβίωση 84% και 5ετής 58%. Παρόλο που διαπιστώθηκε μία τάση για χειρότερη ελεύθερης νόσου επιβίωση με το αυξανόμενο μέγεθος και βαθμό κακοήθειας του όγκου, αυτή δεν ήταν σημαντική.