3.197 ασθενείς με ορμονοθετικό καρκίνο του μαστού και αρνητικούς λεμφαδένες, στις οποίες δεν χορηγήθηκε συστηματική θεραπεία, παρακολουθήθηκαν για μια σχεδόν 15ετία. Συγκρίθηκε η θνησιμότητα τους με την αναμενόμενη του αντίστοιχης ηλικίας πληθυσμού. Η μελέτη, που πραγματοποιήθηκε στη Δανία, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of the National Cancer Institute, στο τέλος Αυγούστου (http://jnci.oxfordjournals.org/content/early/2011/08/31/jnci.djr299).Από την ανάλυση των στοιχείων που συνέλεξαν οι ερευνητές διαπιστώθηκε αυξημένη θνησιμότητα στις ασθενείς, η οποία σχετιζόταν με το μεγαλύτερο μέγεθος του όγκου και την μεγαλύτερη ηλικία έως τα 59 έτη. Σε μια μικρή υποομάδα, στις γυναίκες 60-74 ετών με μικρότερους από 1 εκ. όγκους, βαθμού κακοήθειας 1 για τα πορογενή καρκινώματα ή βαθμού κακοήθειας 1 ή 2για τα λοβιακά, δεν διαπιστώθηκε μεγαλύτερη θνησιμότητα από εκείνη στις γυναίκες αντίστοιχης ηλικίας του γενικού πληθυσμού.
Η πολιτική που γενικά ακολουθείται σήμερα είναι να χορηγείται ορμονοθεραπεία σε όλες τις γυναίκες με ορμονοευαίσθητους όγκους. Όπως, όμως, συμπεραίνουν και στο εκδοτικό σχόλιο οι Jennifer J. Griggs και Daniel F. Hayes, (http://jnci.oxfordjournals.org/content/early/2011/08/31/jnci.djr331.full), η μελέτη από τη Δανία « επιβεβαιώνει την υψηλή πιθανότητα ίασης του διηθητικού καρκίνου μόνο με τοπική θεραπεία μιάς μικρής και ακριβώς προσδιορισμένης ομάδας γηραιότερων γυναικών με μικρούς, ορμονοευαίσθητους, μικρής κακοήθειας καρκίνους του μαστού, χωρίς λεμφαδενική συμμετοχή. Αυτή η υποομάδα ασθενών, σε κάθε περίπτωση, αντιπροσωπεύει ένα μικρό μόνο μέρος από την μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών που διαγιγνώσκονται με τη νόσο. Συνεχίζουμε να χρειαζόμαστε καλύτερους προγνωστικούς και, ιδιαίτερα, προβλεπτικούς παράγοντες για να εξατομικεύσουμε πραγματικά τη φροντίδα που παρέχουμε στις ασθενείς μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου