Ο λεμφαδενικός καθαρισμός μασχάλης μπορεί να παραλειφθεί σε ασθενείς με Τ1/Τ2 όγκους και θετικό φρουρό λεμφαδένα, εφόσον ακολουθεί ακτινοθεραπεία όλου του στήθους και συστηματική θεραπεία ( όταν είναι αναγκαία).

Δύο άρθρα που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Annals of Surgical Oncology ασχολούνται με το θέμα της εφαρμογής στην καθημερινή κλινική πράξη των αποτελεσμάτων της έρευνας Ζ0011 της Ογκολογικής ομάδας του Αμερικανικού Κολλεγίου των Χειρουργών ( ACOSOG Z0011 trial).

Ως γνωστό, αυτή η έρευνα ξεκίνησε το 1999  και έκλεισε το 2004 ( με 891 ασθενείς, αντί του αρχικού σχεδιασμού των  1.900, λόγω επίτευξης των αρχικών στόχων έκβασης). Οι ασθενείς είχαν όγκους Τ1  ή Τ2, μη ψηλαφητούς λεμφαδένες και Μ0, αντιμετωπίστηκαν με χειρουργική διατήρησης μαστού και βρέθηκαν να έχουν θετικούς 1 ή 2 φρουρούς λεμφαδένες. Στη συνέχεια οι ασθενείς τυχαιοποιημένα κατατάγησαν σε 2 ομάδες. Η πρώτη υπεβλήθει σε πλήρη λεμφαδενικό καθαρισμό και η δεύτερη όχι. Και οι δύο ομάδες έλαβαν στη συνέχεια ακτινοθεραπεία και /ή όχι συστηματική θεραπεία. Μετά μέση παρακολούθηση 6,3 ετών δεν φάνηκε να υπήρξε διαφορά σ΄ό,τι αφορά τα ποσοστά τοπικής υποτροπής και επιβίωσης μεταξύ των δύο ομάδων. ( Τα αποτελέσματα της έρευνας Ζ0011 μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης στα άρθρα:  1) Giuliano A, et al. :Locoregional recurrence after sentinel lymph node dissection with or without axillary dissection in patientswith sentinel lymph node metastases: the American college ofsurgeons oncology group Z0011 randomized trial. Ann Surg.2010; 252:426–32.  Και  2) Giuliano AE, Hunt KK, Ballman KV, Beitsch PD, Whitworth PW, Blumencranz PW, Leitch AM, Saha S, McCall LM, Morrow M.:  Axillary dissection vs no axillary dissection in women with invasive breast cancer and sentinel node metastasis: a randomized clinical trial. JAMA. 2011;305(6):569-75 )

Στο πρώτο άρθρο του Ann Surg Oncol [ (2011) 18:2407–241] http://www.annsurgoncol.org/journals/abstract.html?v=18&j=10434&i=9&a=1593_10.1245_s10434-011-1593-7&doi=  δημοσιεύονται οι εκτιμήσεις που έκανε γι΄ αυτή την μελέτη και τις πρακτικές επιπτώσεις της, μία διεπιστημονική ομάδα του MD Anderson Cancer Center του Πανεπιστημίου του Τέξας. Αφού αναφέρουν ότι ήδη πρίν από τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων της μελέτης υπήρχε μία τάση να παραλείπεται η συμπληρωματική λεμφαδενεκτομή μετά από διαπίστωση θετικών φρουρών λεμφαδένων, εκτιμούν ότι αυτή η τάση θα ενισχυθεί περαιτέρω. Στο δικό του κέντρο συμβουλεύουν την πλειονότητα των ασθενών με Τ1/Τ2, Ν0 όγκους και με θετικό φρουρό λεμφαδένα που χειρουργικά αντιμετωπίστηκαν με εγχείρηση διατήρησης του στήθους και που θα υποβληθούν στη συνέχεια σε ακτινοθεραπεία όλου του μαστού ( με τρόπο που να καλύπτεται και η περιοχή της μασχάλης) να μην υποβάλλονται σε πλήρη λεμφαδενικό καθαρισμό. Είναι λογικό ότι τη χειρουργική παρέμβαση θα συμπληρώσει, όπου αυτό ενδείκνυται και η ανάλογη συστηματική θεραπεία.

Στο δεύτερο άρθρο (Ann Surg Oncol (2011) 18:2413–241) ή http://www.annsurgoncol.org/journals/abstract.html?v=18&j=10434&i=9&a=1857_10.1245_s10434-011-1857-2&doi=  η Monica Morrow και ο E. Giuliano επισημαίνουν πως « βεβαίως  θα ήταν καλό να είχαν ενταχθεί στην μελέτη Ζ0011 περισσότερες ασθενείς συνολικά, περισσότερες με όγκους αρνητικούς σε οιστρογονικούς υποδοχείς και περισσότερες νεώτερης ηλικίας ( σ.σ.:τα μειονεκτήματα της έρευνας ), η σύνθεση της μελέτης, όμως, αντανακλά το γεγονός ότι ο καρκίνος του μαστού συμβαίνει πιο συχνά σε ηλικιωμένες και είναι συνήθως ορμονοθετικός.»  Θέτουν δε το ερώτημα, για όσους εκφράζουν αμφιβολίες εξαιτίας των μειονεκτημάτων της έρευνας, αν οι χειρουργοί αισθάνονται πιο άνετα να ακολουθούν τις προσωπικές εντυπώσεις και τις βασισμένες σε αναδρομικές μελέτες κλινικές κατευθύνσεις, από το να βασίζουν την κλινική πρακτική τους σε κριτήρια που προκύπτουν από τυχαιοποιημένες προοπτικές μελέτες ( όπως είναι και η Ζ0011)