Αυτό είναι το ερώτημα που κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα εκδοτικό σχόλιο του JCO ( Vol 29 (13) , 2011 , pp. 1652 – 1654) οι Monika L. Burness και Olufunmilayo I. Olopade, από το Σικάγο των ΗΠΑ, με αφορμή μελέτη που δημοσιεύεται στο ίδιο τεύχος του περιοδικού (pp. 1664-1669) και στην οποία οι συγγραφείς που παρακολούθησαν την πορεία 1.275 γυναικών με μεταλλάξεις στα γονίδια BRCA1 και BRCA2 κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο ετήσιος έλεγχος με μαγνητική τομογραφία μαστών συνδέεται με μια σημαντική μείωση της συχνότητας εμφάνισης καρκίνων σε προχωρημένο στάδιο που ανακαλύπτονται στην συγκεκριμένη ομάδα γυναικών.
Στο εκδοτικό σχόλιο τους οι δύο συγγραφείς, αφού αναφέρουν κάποιους περιορισμούς της μελέτης, επισημαίνουν ότι ενώ παλαιότερες μελέτες είχαν στηρίξει την άποψη της αυξημένης θνησιμότητας μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού ( ακόμα και των περιπτώσεων αρχικών σταδίων) σε φορείς μεταλλάξεων στα γονίδια BRCA, κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε από σύγχρονες μελέτες που συμπεριέλαβαν ασθενείς που υπεβλήθηκαν και σε επικουρική χημειοθεραπεία. Έτσι, υπάρχει λογική προσδοκία πως αν η νόσος διαγνωστεί σε πρώιμο στάδιο, κάτι που αρκετές πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί ευχερώς με τη μαγνητική μαστογραφία, τότε η θεραπευτική παρέμβαση θα είναι αποτελεσματική. Επομένως, από τη μια είναι αναγκαία η συμμετοχή περισσότερων γυναικών σε σχετικές με την αξία της μαγνητικής τομογραφίας έρευνες, αφετέρου οι γυναίκες υψηλού κινδύνου θα πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις τους πλήρως ενημερωμένες για τις εναλλακτικές λύσεις που έχουν στη διάθεση τους για να προστατευθούν από την μελλοντική εμφάνιση καρκίνου του μαστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου