Από τη συνέντευξη τύπου στο Συμπόσιο για τον καρκίνο του μαστού 2012 στο San Antonioτου Τέξας.• Μεγαλύτερο πρόσθετο όφελος παρατηρήθηκε στη δεύτερη δεκαετία μετά τη διάγνωση.
• Τα ευρήματα σχετίζονται άμεσα με γυναίκες που παίρνουν ταμοξιφένη.
• Οι γυναίκες υπό άλλη ορμονοθεραπεία για οιστρογονοθετική νόσο μπορεί να ωφεληθούν.
SAN ANTONIO - Δέκα χρόνια επικουρικής θεραπείας με ταμοξιφένη παρέχει στις γυναίκες με οιστρογονοθετικούς καρκίνους του μαστού μεγαλύτερη προστασία από την μακροπρόθεσμη υποτροπή και βελτιώνει την επιβίωση σε σύγκριση με την τρέχουσα καθιερωμένη πρακτική των πέντε ετών θεραπείας με ταμοξιφένη, σύμφωνα με τη διεθνή μελέτη ATLAS (Adjuvant Tamoxifen — Longer Against Shorter).
"Πέντε χρόνια επικουρικής ταμοξιφένης είναι ήδη μια εξαιρετική θεραπεία που μειώνει σημαντικά τον 15ετή κίνδυνο υποτροπής και τους θανάτους σε οιστρογονοθετικούς καρκίνους, αλλά η μελέτη ATLAS δείχνει τώρα ότι 10ετής θεραπεία με ταμοξιφένη είναι ακόμη πιο αποτελεσματική», δήλωσε η Χριστίνα Davies, MD, από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, που παρουσίασε τα αποτελέσματα στο CTRC-AACR San Antonio Breast Cancer Symposium 2012, το οποίο πραγματοποιήθηκε από τις 4 έως 8 Δεκέμβριου. Τα αποτελέσματα είχαν ταυτόχρονα δημοσιευτεί και στο περιοδικό Lancet.
"Το κύριο πρόσθετο όφελος από τη συνέχιση της θεραπείας με ταμοξιφένης είναι η μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της δεύτερης δεκαετίας μετά τη διάγνωση," δήλωσε η Ντέιβις. «Γνωρίζαμε ήδη ότι πέντε έτη θεραπείας με ταμοξιφένη μειώνει την θνησιμότητα από καρκίνο του μαστού σε αυτό το χρονικό διάστημα σχεδόν κατά το ένα τρίτο σε σύγκριση με τις περιπτώσεις που δεν ελάμβαναν καθόλου ταμοξιφένη. Γνωρίζουμε τώρα ότι η 10ετής θεραπεία με ταμοξιφένη είναι ακόμα καλύτερη, επιτυγχάνοντας μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο του μαστού περίπου κατά το ήμισυ, κατά τη διάρκεια της δεύτερης δεκαετίας μετά τη διάγνωση. "
Στην μελέτη συμμετείχαν 6.846 γυναίκες μεταξύ των ετών 1996 και 2005 οι οποίες έπασχαν από οιστρογονοθετικό καρκίνο του μαστού. Οι μισές εξ αυτών είχαν θετικούς λεμφαδένες. Όλες οι γυναίκες έλαβαν ταμοξιφένη για πέντε χρόνια και οι ερευνητές στη συνέχεια τις κατέταξαν τυχαιοποιημένα σε δύο ομάδες, η μία από τις οποίες συνέχισε τη θεραπεία για άλλα πέντε χρόνια και η άλλη την σταμάτησε.
Μετά από περίπου οκτώ χρόνια παρακολούθησης, οι ερευνητές παρατήρησαν 1.328 υποτροπές και 728 θανάτους μετά από υποτροπή. Οι δύο τρόποι χορήγησης της θεραπείας είχαν μικρή επίδραση είτε στα ποσοστά υποτροπής, είτε στα ποσοστά θανάτου στη χρονική διάρκεια των 5 – 9 ετών μετά τη διάγνωση.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της δεύτερης δεκαετίας από τη διάγνωση, οι γυναίκες που συνέχισαν με ταμοξιφένη παρουσίασαν κατά 25% χαμηλότερα ποσοστά υποτροπής και κατά 29% χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από καρκίνο του μαστού, σε σύγκριση με τις γυναίκες που σταμάτησαν την ταμοξιφένη στα πέντε χρόνια.
Κίνδυνος για θάνατο από καρκίνο του μαστού στο διάστημα μεταξύ 5 - 14 ετών μετά τη διάγνωση ήταν 12,2% στις ασθενείς που συνέχισαν τη λήψη ταμοξιφένης έναντι 15% εκείνων που την σταμάτησαν ( μία απόλυτη αύξηση της τάξης του 2,8%). Οι ερευνητές παρατήρησαν πως το μεγαλύτερο όφελος εμφανίστηκε στο διάστημα από 10 έως 14 ετών μετά τη διάγνωση.
Η Davies επισήμανε ότι η παρατεταμένη χρήση ταμοξιφένης μπορεί να αυξήσει τις παρενέργειες, εκ των οποίων ο καρκίνος του ενδομητρίου να είναι η πιο απειλητική για τη ζωή. Επειδή ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι γενικά ιάσιμος, ο σωρευτικός κίνδυνος θανάτου μεταξύ 5-14 ετών από τη διάγνωση ήταν 0,4% έναντι 0,2%. Επειδή αυτός ο κίνδυνος αντισταθμίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη μείωση των θανάτων από καρκίνο του μαστού, η συνολική θνησιμότητα μειώθηκε σημαντικά με τη μεγαλύτερη σε διάρκεια θεραπεία. Σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, για τους οποίες η ταμοξιφένη είναι η ορμονική θεραπεία επιλογής, δεν υπήρχε εμφανής αύξηση των καρκίνων του ενδομητρίου.
"Πολλές γυναίκες με οιστρογονοθετικό καρκίνο του μαστού λαμβάνουν ταμοξιφένη, ή κάποια άλλη επικουρική ορμονοθεραπεία. Η τρέχουσα σύσταση είναι αυτή η αγωγή να σταματά μετά από πέντε χρόνια», είπε στην συνε΄ντευξη τύπου η Davies. " Η μελέτη ATLAS έδειξε ότι η προστασία από την υποτροπή του καρκίνου του μαστού και από τη θνησιμότητα που προκαλεί είναι πιο ισχυρή με 10ετή χορήγηση ταμοξιφένης αντί της πενταετούς. Οι γυναίκες και οι γιατροί τους πρέπει να γνωρίζουν αυτά τα στοιχεία όταν αποφασίζουν για πόσο καιρό να συνεχίζεται η λήψη της ταμοξιφένης ή οποιαδήποτε άλλη ορμονοθεραπεία. "
Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από την οργάνωση Cancer Research UK, το Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας του Ην. Βασιλείου, την εταιρεία AstraZeneca, τον αμερικανικό στρατό και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου