Σκοπός της μελέτης ήταν να παράσχει πιο σαφή στοιχεία
σχετικά με το ρόλο της τροποποίησης της δόσης της χημειοθεραπείας σε παχύσαρκες
γυναίκες. Γι’ αυτό ανασκοπήθηκε η σύγχρονη αρθρογραφία που αφορούσε τη
συχνότητα της σχετιζόμενης με τη χημειοθεραπεία τοξικότητας σε παχύσαρκες και
μη γυναίκες που έπασχαν από καρκίνο μαστού αρχικών σταδίων.
Έγινε συστηματική έρευνα στις βάσεις δεδομένων Pubmed και
EMBASE για πρωτότυπες
σχετικές μελέτες. Αξιολογήθηκαν 10 μελέτες. Σε αυτές παρατηρήθηκε ότι δεν είχαν
γίνει συχνά διορθώσεις για περιορισμό της επίδρασης συγχυτικών παραγόντων, όπως
είναι η προφυλακτική χρήση αυξητικών παραγόντων αιμοποιητικού και οι εμπειρικές
μειώσεις δόσεων.
Στην πλειοψηφία των μελετών ( 9/10) παρατηρήθηκε μειωμένη
τοξικότητα στις παχύσαρκες σε σχέση με τις μη παχύσαρκες.
Αυτή η μειωμένη τοξικότητα αφορούσε τα ποσοστά εμφάνισης
εμπύρετης ουδετεροπενίας, επανεισαγωγής σε νοσοκομείο και συμβάματα ουδετεροπενίας.
Μόνο μία μελέτη βρήκε αυξημένη τοξικότητα στις παχύσαρκες
ασθενείς, αλλά αυτή είχε σημαντικά μεθοδολογικά προβλήματα.
Συμπερασματικά, οι παχύσαρκες ασθενείς φαίνεται να ανέχονται
τη χημειοθεραπεία καλύτερα από τις αδύνατες. Ωστόσο, αυτό μπορεί να οφείλεται
σε συγχυτικούς παράγοντες/μεταβλητές, όπως η ανώτατη δόση και η χρήση αυξητικών
παραγόντων. Επομένως, χρειάζεται περαιτέρω έρευνα με καλή τεκμηρίωση όλων των
παραγόντων που εμπλέκονται στην αξιολόγηση της τοξικότητας στις παχύσαρκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου