Το αποτέλεσμα της επικουρικής χημειοθεραπείας σε μετεμμηνοπαυσιακές ασθενείς με λοβιακό διηθητικό καρκίνωμα.

Σε μία μετα ανάλυση που είχε δημοσιευθεί προ 5ετίας είχε προκύψει ότι στο λοβιακό διηθητικό καρκίνωμα το όφελος από την επικουρική χημειοθεραπεία δεν είναι ξεκάθαρο και πως αυτός ο τύπος καρκίνου θα πρέπει να μελετάται ξεχωριστά σε προοπτικές μελέτες για να καθοριστεί ποια είναι η καλύτερη θεραπευτική στρατηγική.*

Ομάδα γιατρών από την Ολλανδία με βάση την επίσης γνωστή μικρότερη απαντητικότητα του διηθητικού λοβιακού καρκινώματος στην νεοεπικουρική χημειοθεραπεία, διερεύνησε και δημοσίευσε πρόσφατα μελέτη για την αποτελεσματικότητα της επικουρικής χημειοθεραπείας σε σχέση με τον ιστολογικό τύπο του καρκίνου του μαστού.

Παρακολούθησαν ασθενείς με μη μεταστατικό καρκίνο καταγεγραμμένες στο Ολλανδικό αρχείο νεοπλασιών, ηλικίας 50-70 ετών, με διάγνωση που έγινε από το 1995 έως το 2008. Η παρακολούθηση έφτασε έως το 2010. Από τις ασθενείς οι 19.609 είχαν πορογενές και οι  3.685 λοβιακό καρκίνωμα και διαχωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες: σ’ αυτές που έλαβαν μόνο ορμονοθεραπεία και σ’ εκείνες που τους χορηγήθηκε ορμονο- και χημειοθεραπεία.

Από τα αποτελέσματα προέκυψε ότι οι ασθενείς με γνήσιο ή μικτό τύπο λοβιακού καρκινώματος που λαμβάνουν ορμονοθεραπεία, δεν έχουν κάποιο πρόσθετο όφελος με την επιπλέον χορήγηση χημειοθεραπείας (10ετής επιβίωση σε ασθενείς με ορμονοθεραπεία 68%, έναντι 66% στις ασθενείς με συνδυασμό χήμειο και ορμονοθεραπείας - P = 0.45)**

............................................................................................................

*http://www.thelancet.com/journals/lanonc/article/PIIS1470-2045(06)71011-7/fulltext

**http://annonc.oxfordjournals.org/content/early/2012/06/27/annonc.mds180