Με τον τίτλο «Ορμονοθεραπεία στις παχύσαρκες γυναίκες με καρκινο του μαστού: ένα ακόμα κομάτι σ’ ένα ανολοκλήρωτο πάζλ» δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Breast Cancer Research and Treatment μία μελέτη σε μία υποομάδα της γερμανικής έρευνας BRENDA (Breast Cancer Care under Evidence-Based Guidelines), μιάς μεγάλης αναδρομικής πολυκεντρικής έρευνας με στόχο την ανάλυση των θεραπευτικών πρακτικών στον αρχικό καρκίνο του μαστού. Αυτή η επιμέρους μελέτη, με 4.636 ασθενείς, είχε ως στόχο να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ του δείκτη σωματικής μάζας, της ελεύθερης υποτροπής επιβίωσης και της επικουρικής ορμονοθεραπείας. Απ’ αυτές τις ασθενείς συνολικά 3.759 (81,1%) είχαν έναν δείκτη μικρότερο του 30 ( μη παχύσαρκες) και 877 (18,9%) ένα δείκτη πάνω από 30 ( παχύσαρκες). Απ’ όλες τις ασθενείς, το 84% είχε ορμονοθετικούς καρκίνους. Απ’ αυτές όσες ήταν παχύσαρκες παρουσίασαν μία σημαντική μείωση της ελεύθερης υποτροπής επιβίωσης, κάτι που δεν παρατηρήθηκε στις παχύσαρκες ασθενείς με όγκους αρνητικούς στους ορμονικούς υποδοχείς.
Αξιοσημείωτη μικρότερη επιβίωση ελεύθερης υποτροπής παρατηρήθηκε και στις μετεμμηνοπαυσιακές παχύσαρκες ασθενείς σε σχέση με τις μετεμμηνοπαυσιακές αδύνατε, ενώ στις προεμμηνοπαυσιακές οι διαφορές ήταν μικρές.
Στην ομάδα των ορμονοθετικών μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών με φυσιολογικό βάρος ή με μικρή αύξηση του βάρους παρατηρήθηκε μία στατιστικά μη σημαντική τάση να οφελούνται σ’ ότι αφορά την επιβίωση από τη χρήση των αναστολέων αρωματάσης, σε σχέση με την χρήση της ταμοξιφένης, ενώ οι παχύσαρκες έτειναν να ωφελούνται περισσότερο από την ταμοξιφένη.
Και αυτή η μελέτη δείχνει ότι υπάρχει μία αρνητική επίδραση στου αυξημένου δείκτη σωματικής μάζας στην έκβαση του καρκίνου του μαστού, ενώ αναδεικνύει και μία πιθανή συσχέτιση μειωμένης αποτελεσματικότητας των αναστολέων αρωματάσης στις παχύσαρκες, θέμα που πρέπει να τύχει περαιτέρω έρευνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου