ΟΙ ανθρακυκλίνες,οι ταξάνες και οι αλκυλιούντες παράγοντες είναι μεταξύ των πιο ενεργών παραγόντων στην επικουρική θεραπεία του καρκίνου του μαστού, δεν έχει όμως, προσδιοριστεί το καλύτερο σχήμα χορήγησης τους. Η μελέτη φάσης ΙΙΙ, με το ακρωνύμιο BCIRG-005, διερεύνησε την ταυτόχρονη χορήγηση δοσεξατέλης με δοξορουβικίνη και κυκλοφωσφαμίδη (TAC) με την αρχική χορήγηση δοξορουβικίνης και κυκλοφωσφαμίδης που ακολουθήθηκε από δοσεξατέλη (AC>T) σε ασθενείς με θετικούς λεμφαδένες και φυσιολογικό HER2.Η έρευνα αφορούσε 3.298 ασθενείς. Τυχαιοποιημένα, αφού ομαδοποιήθηκαν ανάλογα με τον αριθμό των διηθημένων λεμφαδένων και την έκφραση των ορμονικών υποδοχέων, ταξινομήθηκαν σε αυτές που έλαβαν 6 κύκλους TAC (75/50/500 mg/m(2) κάθε 3 εβδομάδες) και σ΄ αυτές που έλαβαν 4 κύκλους AC (60/600 mg/m(2) κάθε 3 εβδομάδες) ακολουθούμενους από 4 κύκλους δοσεξατέλης 100 mg/m(2) κάθε 3 εβδομάδες(AC>T). Μετά το τέλος της θεραπείας, χορηγήθηκε σύμφωνα με τις ενδείξεις ακτινοθεραπεία και σε ασθενείς με θετικούς τους ορμονικούς υποδοχείς, ορμονοθεραπεία.
Με μέση παρακολούθηση 60 μηνών διαπιστώθηκε ότι αι τα δύο σχήματα είχαν την ίδια αποτελεσματικότητα, αλλά διέφεραν στην τοξικότητα. Το TAC σχετιζόταν συχνότερα με εμπύρετη ουδετεροπενία και θρομβοκυτταροπενία και το AC>T με περισσότερα περιστατικά νευροπάθειας ( αισθητικής), μυαλγιών και αλλαγών στους όνυχες. Η ουδετεροπενική λοίμωξη ήταν ίδια και στα δύο σχήματα.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Journal of Clinical Oncology ( 2011:3877-3884) (http://jco.ascopubs.org/content/29/29/3877.abstract)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου